Και να λοιπόν που φτάσαμε στη Γλασκώβη. Και έχουν περάσει και 4 μέρες από τότε. Το σπίτι εχει αρχίσει να μπαίνει σε μία σειρά και το orientation programme ξεκινάει σήμερα.
Αρχικά θα πω για την αναχώρησή μας από το Ελ. Βενιζέλος. Αφού με εφαγε το άγχος μια και οι ταξιτζής που είχα κλείσει ραντεβού μαζί του για να πάω στο αεροδρόμιο με έστησε μισή ώρα και μου την είπε και από πάνω επειδή τελικά του είπα ότι θέλω να με πάει στο μετρό γιατί πιστευα οτι έτσι θα προλάβω να φτάσω νωρίτερα, και αφού πηρα δεύτερο ταξί από το μετρό γιατί ισα που το έχασα έφτασα στο Ελ. Βενιζέλος που με περίμεναν όλοι έχοντας ήδη δώσει τις αποσκευές τους. Περιττό να πώ οτι ο δευτερος ταξιτζής ετρεξε τόσο πολύ για να προλάβω που κάποια στιγμη νομιζα οτι θα απογειωθούμε και θα φτάσουμε Γλασκώβη με το ταξί.
Χαιρετησαμε λοιπόν φιλους και συγγενείς και μετά από λίγα ζουμιά που τρέξανε αρχικά ανεβήκαμε στο αεροπλάνο. Και απο τότε δεν σταματήσαμε να γελάμε! Η πτήση μιά χαρά με εξαιρετικό πρωινο. Το Λονδίνο μαγικό από ψηλά. Καμία σχέση με την εικόνα της Αθήνας από ψηλά που αφήσαμε πίσω όταν φύγαμε. Αγαπήσαμε το μέρος από τη στιγμή που το είδαμε.
Το Heathrow χαοτικό. Το terminal 5 απο όπου έφευγαν οι domestic flights ήταν όσο το δικό μας Ελ. Βενιζέλος. Φύγαμε και από εκει και φτάσαμε στο λιγότερο εντυπωσιακό διεθνές αεροδρόμιο της Γλασκώβης. Εκει αφού γεμίσαμε από ένα ακροτσακι ο καθένας με τις αποσκευές τους βγήκαμε από την αίθουσα με τους ιμάντες για να βρούμε αυτούς που μας περίμεναν από το International student network ή κάτι τέτοιο παρόμοιο. Μαζί λοιπό με εμάς ήταν και 3 φινλανδές. Οι οποίες παρακαλώ, εμ δεν είχαν που να μείνουν γιατί η εστία θα τους πάρει στις 11 του μήνα εμ είχαν οι κάθε μια για αποσκευή όλη και όλη ένα σακ βουαγιαζ. Περιττό να πώ οτι φαινόμασταν σαν εξωγήινοι.
Γεμίσαμε ενα ταξί-βανάκι και ξεκινήσαμε για το σπίτι. Στο δρόμο ο ταξιτζής έλεγε για τις διάφορες θερμοκρασίες που μπορεί να έχει η γλασκώβη, τι γίνεται άμα φυσάει από τον Ατλαντικο, από νότια και από βόρεια, μας είπε οτι ο καιρός αυτές τις μέρες θα είναι καλος (ναι το ειδαμε....) και κάπως έτσι φτάσμε στο σπίτι.
Η πρωτη εντύπωση καλή, ήθελε δουλειά αλλά εχει προοπτικές να γίνει κουκλίστικο. Ήδη μετά από 4 μέρες έχει αρχίσιε να αλλάζει. Αμέσως μετά πήγαμε στο στο κέντρο της πόλης, φάγαμε και μετά στο ΙΚΕΑ. Οι επισκέψεις στα ΙΚΕΑ πρέπει να αποτελέσουν ξεχωριστό post. Όποτε δεν αναφέρω τίποτα παραπάνω.
Το βράδυ όπως ήταν λογικό πέσαμε σαν ξεροί για ύπνο.
